กลอนของลูก
ครั้นกำเนิด เกิดมา หน้าชะแง้
ร้องอุแว้ แลมอง จ้องสงสัย
หญิงที่ยิ้ม อิ่มซ่าน หวานละไม
นั่นคือใคร ไยต้อง ประคองเรา
วัยยังเล็ก เด็กน้อย คอยฟูมฟักอุ่นไอรัก ปักใจ ไม่อับเฉา
เมื่อเจ็บไข้ ได้ป่วย ช่วยบรรเทา
กระต่ายเต่า เล่าตลอด ยอดนิทาน
ทุกวันคืน ตื่นก่อน นอนทีหลังเพลงที่ฟัง ครั้งก่อน แสนอ่อนหวาน
หยดน้ำผึ้ง พึงเงียบ ไม่เปรียบปานแม้น้ำตาล หว่านล้อม ต้องยอมไป
แล้วส่งเข้า เล่าเรียน เพียรศึกษา
เพื่อวันหน้า มาถึง พึ่งตนไหวทุกภาพตอน สอนเรา ให้เข้าใจเมื่อเติบใหญ่ ใคร่เห็น เป็นคนดี
เคยสงสัย ใครกัน ฉันอยากรู้ที่เฝ้าดู คู่กาย ไม่หน่ายหนีคงรักฉัน ดั่งห้วง ดวงชีวียิ่งนานปี ยิ่งปลูก ความผูกพัน
และสุดท้าย ได้รู้ ผู้แนะชี้หญิงคนนี้ ที่แท้ คือแม่ฉันพระคุณเลิศ เกิดมา ค่าอนันต์
ลูกขอหมั่น เชยชด ทดแทนคุณ
.จาก
........วิญญู เหลาแตว.....
......วนิดา ชื่นชอบ.....
......วชิราภรณ์ เหลาแตว........
